Dag vier

Ordogkatlan dagboek

Vroeg op, kaartjes scoren voor voorstellingen, laat naar bed, vroeg op, kortom het leven tijdens een festival is snel: supersnel. Kinderen hebben geen last van het tempo voor hen komt het als tweede natuur. Toch is het ook als volwassene lekker om even onderuit te zakken en te zien hoe kinderen vermaakt worden en zich vermaken. In het prachtige Palkonya, ook zonder festival de moeite waard om te bezoeken, speelde Eva Korpas een concert voor kinderen, leuk en even lekker ontspannen ook voor de grote mens.

Daarna een van de mooiste verrassingen van dit festival gezien: Szentesi Horvath Mihaly Gymnasium gaf een voorstelling over het gezinsleven in deze moderne tijd, werkelijk een toppertje. De beleving, de interactie en het engagement van de jeugd maakt me blij, ook al was het thema bitter cynisch en confronterend. Qua thema sloot het toneelstuk East Balkan goed aan bij de moderne tijd en het cynisme van het leven, de tragiek van een ramp met menigten is ook bij ons niet onbekend. Gelukkig zat er tussen de twee toneelstukken een auto- reisje van 20 minuten in een mooi stukje Hongarije. De wijnbaronnen laten het leven zich hier zeer veraangenamen, de streek doet niet onder voor welke andere wijnstreek in de wereld. 

Stiekum zijn wij vandaag in alle drie de dorpen van het festival: eerst Palkonya, dan Nagyharsany en nu Kisharsany voor misschien wel de grootste sensatie van het festival: Galapiat Cirque…Een wervelende show met, naar mijn mening, een alternatief op het klassieke circus: muziek, acrobatiek, goochelarij, humor, drama op een ongekend hoog niveau. Als deze act geen mensen de circustenten inlokt dan is het somber gesteld met de toekomst van deze tak van sport. Morgen heb ik de eer om Lucho Smit (jawel, een Nederlandse jongeman) te mogen interviewen, ik zie daar nu al naar uit. 

Na deze gebeurtenissen hebben wij met vrienden de rest van de avond doorgebracht onder het genot van een hapje en een drankje, weer een dag voorbij…het is goed zo….